کد مطلب:149841 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
حضرت رباب به یاد امام حسین
یكی از همسران حضرت امام حسین، علیه السلام، حضرت رباب، دختر امرءالقیس است؛ او كه برای امام حسین همسری بسیار باوفا بود، در شهادت شوهر عزیز و محبوبش، اشعاری سروده كه حاكی از شناخت خاص او از امام حسین، علیه السلام، بوده است و سیمای نورانی آن حضرت را به صورت بسیار زیبا و عاطفی و پرجاذبه ای نشان داده است.
ان الذی كان نورا یستضاء به
بكربلاء قتیل غیر مدفون
سبط النبی جزاك الله صالحة
عنا و جنبت خسران الموازین
قد كنت لی جبلا صعبا الوذبه
و كنت تصحبنا بالرحم و الدین
من للیتامی و من للسائلین و من
یغنی و یاوی الیه كل مسكین
و الله لا ابتغی صهرا بصهركم
حتی اغیب بین الرمل و الطین [1] .
؛ آن نوری كه در پرتو آن همه روشنایی می یافتند در سرزمین كربلا به شهادت رسید و بدن مباركش را دفن نكرده، رها كردند، ای دختر زاده ی پیامبر! خدا جزای خیر و پاداش نیكو از ناحیه ی ما به تو عطا كند و میزان حسنات تو را از خسران و كمبود مصون دارد.
تو از برای من كوهی سخت بودی كه بدان پناه می بردم و همواره با شیوه ی رحم و دیانت با ما رفتار می كردی.
بعد از تو برای یتیمان و برای سائلان چه كسی است؟ وچه كسی مسكینان را بی نیاز می كند و اصولا آنها رو به چه كسی بیاورند؟
به خدا سوگند كه بعد از تو همسری نمی خواهم تا آنگاه كه در میان شنها و خاكها پنهان كردم.
این مخدره با جلالت، سلام الله علیها، به راستی همسر محبوب خود را خوب شناخته و درك كرده و با اشعار جالبی كه در رثای آن حجت الهی گفته، شناختهایی از امام حسین، علیه السلام، به ما می دهد:
1 - حسین بن علی نوری بود كه همگان از خورشید تابناك وجودش روشنایی گرفته، بهره مند گردیده، راهنمایی می شدند ولی مردم جفاكار او را كشتند و بدنش را هم در بیابان رها كردند.
2 - او شوهر عزیز خود را به عنوان دختر زاده پیامبر یاد كرده، از خدا می خواهد كه بهترین جزا و پاداش را به او بدهد و اندك خسران و كمبودی در میزان اعمال و كفه حسنات او پدیدار نگردد.
3 - رباب، امام حسین را كوهی گران می دانسته كه به او پناه می برده و با وجود او هرگز احساس اضطراب و نگرانی نمی كرده است.
4 - به تصریح این همسر دلسوخته، امام حسین همواره با او و دیگران با شیوه مهر، رأفت و رحمت و با رعایت دیندای، رفتار می نموده است.
5 - امام حسین در شناخت و برداشت رباب، سرپرست یتیمان و پاسخگوی سائلان و ملجاء و پناهگاه مسكینان بود و از نظر او دیگر كسی مانند حسین برای آنان نمانده كه همه را زیر پر و بال عطوفت خود بگیرد.
6 - و در آخر، او امام حسین را در قله ای از رفعت می دیده است كه هیچكس را لایق نمی دانسته كه به جای آن بزرگوار، برای همسری خود بپذیرد، و چنین بود تا از دنیا رفت.
ان الذی كان نورا یستضاء به
بكربلاء قتیل غیر مدفون
سبط النبی جزاك الله صالحة
عنا و جنبت خسران الموازین
قد كنت لی جبلا صعبا الوذبه
و كنت تصحبنا بالرحم و الدین
من للیتامی و من للسائلین و من
یغنی و یاوی الیه كل مسكین
و الله لا ابتغی صهرا بصهركم
حتی اغیب بین الرمل و الطین [1] .
؛ آن نوری كه در پرتو آن همه روشنایی می یافتند در سرزمین كربلا به شهادت رسید و بدن مباركش را دفن نكرده، رها كردند، ای دختر زاده ی پیامبر! خدا جزای خیر و پاداش نیكو از ناحیه ی ما به تو عطا كند و میزان حسنات تو را از خسران و كمبود مصون دارد.
تو از برای من كوهی سخت بودی كه بدان پناه می بردم و همواره با شیوه ی رحم و دیانت با ما رفتار می كردی.
بعد از تو برای یتیمان و برای سائلان چه كسی است؟ وچه كسی مسكینان را بی نیاز می كند و اصولا آنها رو به چه كسی بیاورند؟
به خدا سوگند كه بعد از تو همسری نمی خواهم تا آنگاه كه در میان شنها و خاكها پنهان كردم.
این مخدره با جلالت، سلام الله علیها، به راستی همسر محبوب خود را خوب شناخته و درك كرده و با اشعار جالبی كه در رثای آن حجت الهی گفته، شناختهایی از امام حسین، علیه السلام، به ما می دهد:
1 - حسین بن علی نوری بود كه همگان از خورشید تابناك وجودش روشنایی گرفته، بهره مند گردیده، راهنمایی می شدند ولی مردم جفاكار او را كشتند و بدنش را هم در بیابان رها كردند.
2 - او شوهر عزیز خود را به عنوان دختر زاده پیامبر یاد كرده، از خدا می خواهد كه بهترین جزا و پاداش را به او بدهد و اندك خسران و كمبودی در میزان اعمال و كفه حسنات او پدیدار نگردد.
3 - رباب، امام حسین را كوهی گران می دانسته كه به او پناه می برده و با وجود او هرگز احساس اضطراب و نگرانی نمی كرده است.
4 - به تصریح این همسر دلسوخته، امام حسین همواره با او و دیگران با شیوه مهر، رأفت و رحمت و با رعایت دیندای، رفتار می نموده است.
5 - امام حسین در شناخت و برداشت رباب، سرپرست یتیمان و پاسخگوی سائلان و ملجاء و پناهگاه مسكینان بود و از نظر او دیگر كسی مانند حسین برای آنان نمانده كه همه را زیر پر و بال عطوفت خود بگیرد.
6 - و در آخر، او امام حسین را در قله ای از رفعت می دیده است كه هیچكس را لایق نمی دانسته كه به جای آن بزرگوار، برای همسری خود بپذیرد، و چنین بود تا از دنیا رفت.
[1] اصفهاني، ابوالفرج؛ اغاني، ج 14، ص 165، بنا به نقل نفس الهموم، ص 528.